κοφτές ανατριχιαστικές δοξαριές κάτω απ'τους άγριους βράχους είναι οι κραυγές μου...
σπέρνω μαβιά δάκρυα, να ριζώσουν στις άγονες πλαγιές...
μες τα κουφάρια των νεκρών πλοίων ναυπηγώ τα όνειρα μου...
στρατολογώ τους λήσταρχους των θαλασσών να μαζέψουν τις ασθενικές ελπίδες...
τα βήματα μου στην άμμο, φανερώνουν την γούβα που άνοιξα για την αλήθεια...
πέρα από τούτη τη γωνιά της γης, δεν υπάρχει μέρος να νιώσεις ελεύθερος .
Μιχαηλίδου Μαριλένα